Vinnie Paz ή Ikon the Verbal Hologram είναι ο βασικός mc πίσω από τους θρυλικούς Jedi Mind Tricks. Εν έτει 2012 τον βρίσκουμε να κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο!! Το άλμπουμ "The Priest of Bloodshed".
Τον συγκεκριμένο δίσκο τον κυκλοφόρησε διαδυκτιακά. Δηλαδή για free download από το official site των JMT. Κατεβάστε εδώ.
Ο δίσκος στην ουσία είναι ένα mixtape με 39 τραγούδια, από τα οποία, τέσσερα είναι interludes + τα intro-outro. Τα κομμάτια είναι μιξαρισμένα από τον Dj Kwestion και τα εξώφυλλα τα 'χει αναλάβει ο Dan Bradley. Το σιντάκι περιέχει κάποια remix από κομμάτια του "Violence Begets Violence" των JMT, όπως το "Fuck Ya Life (C-Lance Remix)", το "Target Practice (Shuko Remix)", καθώς και το κομμάτι "Man Made Ways" από το άλμπουμ "Avengers Airwaves (2011)" του DC The Midi Alien.
Προσωπικά, μπορώ να πω ότι ο προηγούμενος δίσκος ήταν καλύτερος. Δεν ξέρω, αλλά τα κομμάτια που είχε το άλμπουμ "Season of the Assasin" του 2010 ήταν πιο ωραία, πιο ωραία, ναι.. :-)
Δεν λέω ότι το συγκεκριμένο mixtape δεν έχει καλά κομμάτια ή ότι δεν αξίζει. Ίσα-ίσα που είναι πολύ δυνατό άλμπουμ και έχει κάποια πολύ ωραία κομμάτια! Απλώς, εγώ βάζω πιο ψηλά τον προηγούμενο.
Πολλοί χαλάστηκαν από την τελευταία κυκλοφορία των Jedi Mind Tricks "Violence Begets Violence", λόγω ότι έχει αποχωρήσει ο Stoupe (the Enemy of Mankind) ο οποίος ήταν ο παραγωγός του συγκροτήματος από τα πρώτα του βήματα. Μπορώ να πω ότι το "The Priest of Bloodshed" κυμαίνεται στα ίδια μοτίβα με το "Violence Begets Violence" τόσο ηχητικά όσο και στιχουργικά (απ' όσα αγγλικά πιάνω).
Πάντως, πρέπει οπωσδήποτε να το ακούσετε!! Ειδικά, άμα είστε φαν του Vinnie! Παρακάτω, παραθέτω κάποια κομμάτια που ξεχώρισα:
Flat Line feat. Zilla & Blacastan
Deadly Sins feat. Doap Nixon, Ill Bill, Reef the Lost Cauze
Eraserheads feat. Celph Titled (produced by Buckwild)
Landscapes feat. Slaine & Reef the Lost Cauze
Και σίγουρα αδικώ αρκετά ακόμα, αλλά δεν γίνεται να τα βάλω όλα... κατεβάστε και πορωθείτε!
Οι Cellas Dwellas επιστρέφουν!! Το άρθρο-ανακοίνωση θα μπορούσε να τελείωνε εδώ απλά...
Όμως, θέλω να πω δυο λογάκια για τους κυρίους παραπάνω!
Λοιπόν, οι Cellas Dwellas είναι ένα underground hip hop δίδυμο από το Brooklyn, δηλαδή ο UG the Imagination και ο Phantasm the Tall Man. Δύο mc's. Δύο μικρόφωνα. Δύο ράπερς. Το χαρακτηριστικό τους είναι τα σκοτεινά beats και ο πολύ αξιόλογος στίχος τους! Ξεκίνησαν το 1994 κυκλοφορώντας ένα single, το "Land of the Lost" από την Loud Records. Ένα χρόνο μετά, το 1995, κυκλοφορούν άλλα δύο σινγκλάκια, το "Good Dwellas" και το "Perfect Match". Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκαν στο δεύτερο άλμπουμ του Masta Ace, Sittin' on chrome, στο κομμάτι "4 Da Mind".
Το 1996, ένα χρόνο μετά και συγκεκριμένα στις 26 μαρτίου, κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο "Realms 'n Reality το οποίο θα γίνει classic album στην ιστορία του hip hop!! Με δυνατά και σκοτεινά beats κυρίως από τον Nick Wiz αλλά και από τους Dj Megahurtz, The Bluez Brothers, αλλά και από τους ίδιους τους Dwellas. Μέσα στον δίσκο συναντάμε και τα δύο σινγκλάκια που 'χαν κυκλοφορήσει την προηγούμενη χρονιά, όπως προανέφερα.
Έπειτα, φτάνουμε στο 2000 όπου κυκλοφορούν τον δεύτερο και τελευταίο δίσκο τους υπό το όνομα "The Dwellas"! Το άλμπουμ είχε τίτλο "The last shall be first" και κυκλοφόρησε στις 26 Σεπτεμβρίου του 2000. Παραγωγές από τον Nick Wiz κυρίως, αλλά και από τον Large Professor, τον Rockwilder καθώς και από τον Ayatollah. Το ύφος του δίσκου είναι παρόμοιο με του πρώτου, σε πολύ καλό επίπεδο που αναρωτιέσαι "γιατί σταμάτησαν;".
Το 2003 κυκλοφορούν ένα single το "Who killed the Hip Hop?" σε παραγωγή του Jazz E Cut σε 12'' βινύλιο από την Underground Academy στη Γαλλία :
Τελικά, το 2011, ανανεωμένοι πλέον, επιστρέφουν στα μουσικά δρώμενα με το κομμάτι "I put it down" σε παραγωγή του παλιού τους φίλου Nick Wiz και συμμετοχή από τους MOP. Δηλαδή να περιμένουμε τον τρίτο τους δίσκο;; ΜΑΚΑΡΙ
Feel in'!! Ένα ελληνικό hip-hop συγκρότημα από την Πάτρα, που δεν θυμίζουν το σκληρό ραπ κι έτσι. Μπορείς να το πεις και εναλλακτικό χιπ χοπ με κιθάρες και τέτοια. Δημιουργήθηκαν το 2003. Τυχαίνει να τα ξέρω από κοντά τα παιδιά και σήμερα αποφάσισα να γράψω μια κριτικούλα στο πρώτο τους σιντάκι! Το άλμπουμ τους "Ανοίγει η σκηνή" κυκλοφόρησε πέρσι από την Legend, Lyra.
Κάθισα, έβαλα για σάουντρακ το άλμπουμ και άρχισα την συγγραφή. Ο δίσκος ανοίγει με το ομώνυμο κομμάτι "Ανοίγει η σκηνή" και είναι το καλύτερο για να ξεκινήσεις την ακρόασή του. Μπορείς να το ταιριάξεις και με το συναίσθημα όταν τους βλέπεις λάιβ. Δηλαδή, σαν να είσαι κάτω από τη σκηνή με φουλ κόσμο, σκοτάδυ παντού, δεν βλέπεις τίποτα. Και ξαφνικά ξεκινά μια κιθάρα να παίζει μια μελωδία, το φως στραμμένο στις χορδές της κιθάρας και στα χέρια του Γεράσιμου. Μετά ανεβαίνουν ο Δημήτρης και ο Νίκος στη σκηνή και τα φώτα ταυτόχρονα τους φανερώνουν! «Ανοίγει η σκηνή και βγαίνει ένα παιδί, που δεν ξέρει να μιλήσει όμως πρέπει να τα πει»... οι πρώτοι στίχοι που ακούς.
Την σκυτάλη παίρνει "Το Ποτάμι" το οποίο είναι η ένωση από μικρά ρυάκια και εδώ αναφέρεται μεταφορικά ότι και οι άνθρωποι αν ενωθούν είναι σαν ένα ποτάμι με ορμή και δύναμη. Συμπέρασμα: Άν ενωθούμε μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα! Επίκαιρο κιόλας, άντε να διώξουμε τη Χούντα που έχουμε σήμερα... Σκρατσάκια από τον Elis δένουν πολύ ωραία στο κομμάτι χωρίς να κουράζουν.
Ακολουθεί ο ύμνος των Feel in' για εδώ τους πατρινούς! χαχα, ο λόγος μου για το κομμάτι "Το κορίτσι της βροχής" το οποίο έχει οπτικοποιηθεί κιόλας πολύ γ@μ@τ@!! Τα φωνητικά του Νίκου δένουν πολύ ωραία με την μουσική. Ένα ερωτικό κομμάτι που μιλάει για ένα κορίτσι το οποίο..... όχι δεν θα σας πω! Να δείτε το βίντεο κλιπ και μετά να αγοράσετε και τον δίσκο! (χαχα) Τσεκάρετε εδώ.
Μετά είναι η "Τριλογία", ένα κομμάτι που χωρίζεται στα τρία όπως προμηνύει και ο τίτλος του. Πολύ καλή θεματολογία. Στο πρώτο μέρος, τα παιδιά μας μιλάνε για την εν ψυχρώ δολοφονία του πλανήτη με έναν ήρεμο ρυθμό. Στο δεύτερο μέρος αλλάζει ο ρυθμός σε πολύ πιο γρήγορο που σε ξεσηκώνει και αφιερώνεται σε αυτούς που διψάνε για αέρα, με κύριο μήνυμα "Αγάπη για τον άνθρωπο, αγάπη στον καθένα". Στο τρίτο μέρος, ξανα "πέφτουμε" κι αυτήν την φορά πάρα πολύ με μια ερμηνεία που δεν θυμίζει χιπ χοπ, αλλά μελωδικό ροκ να το πω. Τέλοσπάντων, άλλο να το ακούς κι άλλο να μπορείς να καταλάβεις από μια κριτική που δεν είμαι και κριτικός μουσικής κιόλας! Η κιθάρα είναι από τον Γεράσιμο...
Το "λάιβ" συνεχίζεται με το κομμάτι "Νύχτα και αυγή" το οποίο χρησιμοποιεί μια περίεργη θα έλεγα λούπα και στη συνέχεια μπαίνουν και τα χράτσα χρούτσα από τον Elis. "Είμαι ο αντίπαλος σε μένα και το ξέρω" μας λένε τα παιδιά και τα συμπεράσματα στα ακουστικά σας!
Έκτο κομμάτι, το "Κάνε μια ευχή" όπου στην σκηνή ανεβαίνουν ο Spoctulus από τους Fata Morgana, ο Φιλοκτήτης και η Nina Kay η οποία συμμετέχει στα φωνητικά και ξεκινά μόνη της το ρεφρέν χωρίς μουσική υπόκρουση. Ένα κομμάτι που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από διάφορα κομμάτια που παίζουν στο ραδιόφωνο (υπάρχει στο τέλος του δίσκου το radio edit του κομματιού).
"Ινδιάνικες προσευχές" με φωνητικά από τον Everhi. Ό,τι πρέπει για interlude.
Και μετά από το μικρό διάλειμμα, ακολουθεί το "Hip Hop" όπου στην ουσία μιλάει για το χιπ χοπι και ότι βαρεθήκαμε να ακούμε ποιος είναι ο καλύτερος mc και τέτοια.
"Δε σκεφτήκαμε" μας λένε μετά οι Feel in', δε σκεφτήκαμε ποτέ τι υπάρχει γύρω μας σε άλλες χώρες κλπ, όπως για την πείνα και την φτώχεια στην Αφρική. Το καλύτερο πράγμα είναι να το ακούσεις, μιας και οι στίχοι μετράνε πολύ!
"Ως πότε" θα 'μαστε μόνο θεατές; (δεν έχω λόγια, οι στίχοι λένε πολλά).
Εντέκατο κομμάτι και "Παλιά εποχή". Εδώ συναντάμε την δεύτερη συμμετοχή σε κομμάτι κι αυτή τη φορά από τον Αποστάτη (Αντίποινα). To refren είναι άπιαστο, μελωδικό και 'ατμοσφαιρικό'.
"Ανασφάλεια". Μια αφήγηση για την ανασφάλεια την οποία την αναφέρουν σαν αρρώστια...
Προτελευταίο κομμάτι είναι το "Δεν έφυγες ποτέ". Το οποίο στην αρχή μου έκανε για ερωτικό κομμάτι, όμως αν το ακούσεις, λένε πολλά περισσότερα από ό,τι θα έλεγε ένα ερωτικό κομμάτι. Και συγκεκριμένα είναι ένα κομμάτι αφιερωμένο στα αγαπημένα πρόσωπα που έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο..
Ο δίσκος κλείνει με το radio edit του κομματιού "Κάνε μια ευχή" χωρίς την συμμετοχή του Spoctulus και του Φιλοκτήτη. Προσωπικά, δεν με χάλασε το συγκεκριμένο, απλώς κατά την γνώμη μου θα μπορούσαν να βάλουν ένα ορχηστρικό κομμάτι για παράδειγμα για το κλείσιμο της "σκηνής" και ενδεχομένως του "λάιβ", που όπως ανέφερα στην αρχή, ο δίσκος για μένα είναι σαν να παρακολουθείς ζωντανά μια συναυλία.
Γενικά, την μουσική παραγωγή την έχει αναλάβει ο Elis και ο δίσκος είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο από άποψη στίχου, μουσικής και ερμηνείας. Σας τον προτείνω ανεπιφύλακτα. Τα ίδια θα έλεγα, ακόμα κι αν δεν τους είχα γνωρίσει από κοντά. Καλή ακρόαση!
Οι La Coca Nostra είναι ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε στα τέλη του 2005. Στην αρχή ήταν απλώς μια ομάδα από ανθρώπους, σαν παρέα. Τα μέλη που βρίσκονται σήμερα στο crew είναι οι DJ Lethal, Ill Bill, Danny Boy και Slaine. Καθώς, αποχώρησε ο Everlast (House of Pain) και ο Big Left.
